Mensen van het Martini: MDL-arts Sarah Mutsaers

Wat doe je als MDL-arts zoal?

‘In mijn vak zie ik patiënten met een grote diversiteit aan klachten. Vooral buikproblemen, afwijkende ontlastingspatronen en maagaandoeningen komen veel voor. Met nieuwe patiënten die op mijn spreekuur komen, bespreek ik eerst hun klachten. Afhankelijk daarvan doe ik lichamelijk onderzoek en aanvullende diagnostiek. Dat varieert van bloed- en ontlastingsonderzoek tot endoscopisch (inwendig) maag- en darmonderzoek.

Patiënten zien soms erg op tegen een endoscopie, maar dankzij goede voorlichting en een roesje valt het achteraf vaak erg mee.

Tijdens dit inwendig onderzoek verwijder ik bijvoorbeeld poliepen of haal ik een stukje weefsel weg, een biopt. Als blijkt dat er sprake is van een tumor, dan formuleren we als team van specialisten het behandelbeleid. In dat multidisciplinair overleg delen we onze expertise, dat is heel waardevol. Om te voorkomen dat een poliep uitgroeit tot kanker, is het belangrijk dat patiënten de symptomen herkennen. Bij rectaal bloedverlies, een veranderd ontlastingspatroon, loze aandrang en onverklaarbaar gewichtsverlies moet je aan de bel trekken.

Afgelopen Coronatijd konden de onderzoeken naar darmkanker in het kader van het bevolkingsonderzoek helaas niet doorgaan. Gelukkig zijn we inmiddels weer opgestart en kunnen patiënten veilig bij ons terecht voor hun darmonderzoek!

Wat vind je mooi aan je werk in het Martini Ziekenhuis?

‘Ten eerste maak ik deel uit van een leuke vakgroep. Het zijn allemaal verschillende persoonlijkheden die goed bij elkaar passen. Wat ik verder fijn vind, is de sfeer op de endoscopieafdeling. Dat team van verpleegkundigen werkt keihard, maar ondertussen wordt er ook veel gelachen. Die goede sfeer werkt ontspannend, niet alleen voor mij maar ook voor de patiënt. Een ander pluspunt van mijn werk is mijn brede werkterrein: ik verricht zelf zowel diagnostische als therapeutische endoscopieën voor allerlei verschillende aandoeningen. Tegelijkertijd zijn er ook patiënten die we niet kunnen genezen. Uiteraard proberen we hen ook goede zorg te bieden, door in de eerste plaats goed te luisteren. Vervolgens is het belangrijk om volledige uitleg te geven over wat ze kunnen verwachten.

Ik hecht aan een eerlijk verhaal, zodat ze niet voor verrassingen komen te staan. Veel patiënten waarderen mijn openheid.’

Welke gebeurtenis is je bijgebleven?

‘Op 1 april vorig jaar liep ik visite op de verpleegafdeling, waar op een van de zaaldeuren een bord met de waarschuwing ‘Luizengevaar’ hing. Aan de klink was een tas met mondkapjes en mutsjes bevestigd. Toen ik goed beschermd de zaal betrad, proestten de vier patiënten het uit van het lachen. Ze hadden me flink bij de neus genomen, dat was heel grappig. Zo’n actie dat patiënten er het beste van maken, kan ik enorm waarderen. Ik voel me echt thuis in het Martini Ziekenhuis.’